Een vleugje sterrenstof en tranen die mogen zijn

‘Ik voel mij een rijker persoon.’ Ik krijg tranen in mijn ogen als ik deze woorden herhaal. Het zijn de woorden die ik tijdens mijn autorit vanaf het vliegveld terug naar huis uitspreek tegen mijn vriend. Er kwamen vragen; waarom voel je je een rijker persoon? Waar voel je dat? Hoe omschrijf je dat? Hoe voelt dat? Maar tot de dag van vandaag, bijna vijf weken na onze Yoga Retreat op Ibiza, kan ik daar maar moeilijk antwoord op geven. Het is een gevoel dat zich zo lastig in woorden laat uitschrijven. Een warmtegloed over mijn hart. Een vleugje sterrenstof. Tranen die mogen zijn. Een hoofd en lichaam zo vol. Zwaar. Maar ook een regendouche aan gouden glitters die schitteren. De Yoga Retreat heeft mij alles gegeven. En dan eigenlijk nog een beetje meer. Hoe nuchter ik de reis (en letterlijk het vliegtuig) in ben gestapt op 5 mei, zo anders kwam ik eruit toen we terugvlogen een weekend later.

Op zoek naar jezelf of?

Om nog eerlijker te zijn, de afgelopen jaren als men zei ‘ik ga op zoek naar mezelf’ en vervolgens vertrok naar een retreat ergens op de wereld, moest ik vooral een beetje lachen. De nuchtere mij speelde op zo’n moment enorm op. Daarom ben ik absoluut niet met die intentie en die mindset gegaan. ‘We gaan gewoon en zien wel’. Of het een stukje zelfbescherming is of misschien wel echt hoe ik er graag in wilde stappen vind ik nog lastig te zeggen. Ik weet wel dat ik met stukjes bagage terug naar huis ben gevlogen die mij mijn hele leven bij zullen blijven. Ik was niet een andere ik, ik heb kanten van diezelfde ik mogen en kunnen zien en openen. Ik ben goed. Ik mag er zijn. Ik verdien net zoveel als ieder ander. En tijdens de retreat heb ik zo’n mooie handvaten gekregen om deze dingen vast te houden. Om van mezelf te houden. En daarom heeft de retreat mij alles gegeven. En nog een beetje meer.

Zondag 5 mei

Ha-le-lu-ja, wat is het vroeg! Laura en ik vragen ons om 0500 beiden af waarom we ook alweer voor deze vroege vlucht hebben gekozen. Niet veel later vergeten we dat gelukkig door de zon die ons tegemoet lacht als we het vliegtuig uitstappen.

Geen haast. Mañana Mañana

We zijn in een rush. Snel koffers halen. Snel naar de auto. Tot we beseffen dat dat dus nergens voor nodig is. We zijn hier voor ONSZELF. Om te genieten. Tot rust te komen. Dus zetten we een stapje minder hard. We drinken onze eerste Spaanse koffie en delen een broodje. First things first, right?

Na de koffie is het tijd om de auto op te halen en rijden we richting onze eerste bestemming: Ibiza-stad voor een ontbijt bij Laura’s favoriet. Daar zijn we snel weer weg, want het blijkt helaas geboekt te zijn door een grote groep. We vangen hier wel wat zonnestralen en drinken iets verderop een koffietje op het terras. Door naar de tweede bestemming, de Hippiemarkt in San Juan. Waar we rust verwachten, worden we overspoeld door mensen. Was deze markt een aantal jaar geleden nog niet zo populair, krioelt het nu van de mensen. Nog zonder al te veel eten in onze maag worden we hier vooral sjaggie van. Nee! Daarvoor zijn we niet hier. We gaan dus eerst op zoek naar een (inmiddels) lunch. Broodjes met avocado, feta, artisjok en een glas wijn.

 

‘¡Esta es la vida!’

 

Na het eten besluiten we naar het hotel voor onze eerste nacht te rijden: Marble Stella Maris. Na het inchecken ploffen we neer op bed. Drinken een glaasje bubbels. En maken we een plan voor de rest van de dag. Zwembad, wijntjes, omkleden, avondeten en op naar de zonsondergang in San Antoni bij Restaurante la Torre in de buurt. Daar lopen we vanaf het hotel binnen 10 minuten naartoe. We maken foto’s, veel foto’s. Maar genieten ook intens van deze mooie plek. Ik krijg bijna tranen van dit wonderlijke natuurverschijnsel. Een zonsondergang op zo’n mooie plek verveelt nooit. Echt nooit.

Maandag 6 mei

We pakken onze koffers grotendeels in als we wakker worden en gaan na het douchen richting ons ontbijt. Als we broodjes, vers fruit en een theetje hebben gegeten en gedronken rijden we naar la Torre, waar we gisteravond ook waren en drinken daar een kop koffie. Deze plek is fantastisch met zonsondergang, maar ook in de ochtend is deze view heerlijk om bij wakker te worden. Stilletjes bespreken we dromen om hier naartoe te komen als we een boek schrijven.

Relaxen bij Cala Bassa Beach

Na de koffie besluiten we om naar Cala bassa Beach te gaan. We verblijven bij Cala Bassa Beach op een (te) luxe strandbed. In het kader van ‘self-care’ en ‘dit doen we nóóit’, doe we het deze maandag bewust wel. Fles wijn. Duur bed. Dure lunch. Het voelt absoluut onwennig. Het feit dat we om het half uur tegen elkaar mompelen dat we moeten genieten van dit soort dingen zegt ook genoeg. Of we dit snel weer zouden doen… misschien. Wat we wel leerden is dat je soms een middag niets mag doen. Je hoeft op vakantie niet ALLES te zien. Je mag een middag bij het strand zitten. Een boek lezen. Zwemmen. Slapen. No one to blame you. In het leven a la 2019 waarin we altijd volledig aanstaan, 24-7 bereikbaar zijn en werkmail beantwoorden om middernacht, mag je absoluut eens niets doen. Ik zal je iets verklappen; dat is rete-moeilijk. Beste advies van mijn psycholoog? Ga je eens vervelen. Wat is dat ook alweer? Hoe voelt dat? Wat doet het met je energie?

 

‘Ga je eens vervelen. Weet je nog hoe dat voelt? Wat dat is?’

 

Hit the road: op naar de Yoga Retreat

Tegen vijven is het tijd om onze spullen in te pakken en te vertrekken naar de locatie van de Yoga Retreat. Wij zouden wij niet zijn als we niet eerst bij een andere locatie met dezelfde naam aan zouden komen. Zeer toepasselijk hangt ook daar een bord met ‘retreat’, dus we gaan op onderzoek uit. Niet veel later stappen we terug de auto in en volgen we ‘de pin’ die in de app-groep van de retreat is gestuurd. Oeps. Foutje. Maar on our way again!

Met de auto rijden via een stijl bospad omhoog. Ons autootje heeft hier al moeite mee. Het gaspedaal flink intrappen laat hem met 15km per uur omhoogkomen. We genieten nu al van deze mooie omgeving. Zo druk als het vanmiddag was, voelen we hier juist direct de rust. We rijden door tot het laatste huisje waar iedereen al lekker in het zonnetje zit. Martine van Yogaibiza, organisatie van deze Yoga Retreat geeft ons een tour door het huis, rondom de prachtige tuin en het ‘extra’ huisje verderop, waar ook wij verblijven.

De start van de Yoga Retreat

Daarna verzamelen we ons allemaal aan een lange picknicktafel, waar we proosten met een alcoholvrije cocktail en smullen van verschillende soorten humus met groente. Martine en Anna (Anna is Yogadocente en oprichtster van Sukha Yoga A’dam) stellen zichzelf voor en leggen uit hoe de week er ongeveer uit zal zien. Nu deze woorden op papier verschijnen lijkt het als de dag van gister, evenals een eeuwigheid geleden dat we daar met zijn alle zaten, terwijl de zon onze snoet verwarmde en ons hart vol verwachting klopte voor de week die komen zou.

We beginnen onze avond-routine met een meditatie. Voelen. Ruiken. Horen. Beleven waar we zijn met al onze zintuigen. Het suizende zwembad op de achtergrond. Vogels die zingen. Blaadjes die naar beneden dwarrelen. Het zuchten van de anderen om ons heen. De geur van Toscaanse Jasmijn. Van wierook en Palo Santo. De fijne stem van Martine die ons door de meditatie leidt. Als iedereen zijn ogen opent voelt direct anders aan. We zijn hier. Op Ibiza. Bij de Yoga Retreat locatie.

We openen het gesprek door onszelf nogmaals voor te stellen en daarnaast aan te geven wat we verwachten van deze week. Rust. Loslaten. Ontspanning. Verdriet laten zijn. Zelfacceptatie. Zelfliefde. De eerste tranen vloeien en dat mag. Het kan. Het is goed.

Aan tafel! Voor ons eerste (héérlijke) vegan maaltijd. Omdat ikzelf al jaren last heb van mijn darmen en daar anders dan PDS niets op gevonden is, ben ik naast de meditatie, healings en yoga-sessies ook enorm benieuwd wat het eten voor mijn lichaam doet.

De eerste Yoga sessie

Om 21:00 verzamelen we binnen voor een Yoga Nidra sessie. Perfect. Een eerste dag waarop de kennismaking plaatsvindt en waarop vele hebben gereisd is ideaal om af te sluiten met deze vorm van yoga. De Yoga Nidra werkt voor mij deze avond niet zo perfect als ik hoopte. Ik kom niet verder richting mijn onderbewustzijn. Ik stoor mij vooral aan ademhalingen en gesnurk van anderen. De kunst om dat niet te doen, los te laten en in het moment te zijn. Een mooie leer voor mijzelf. Als we onze ogen na de sessie weer openen gaan we naar binnen voor een op kruidenthee en duiken we daarna ons bed in. Morgen weer een nieuwe, mooie, zonnige dag die we tegemoet gaan.

Dinsdag 7 mei

De wekker staat voor vandaag om 0730. We worden een stuk eerder wakker. Een eerste nacht is altijd onwennig op een andere plek en alle eerste indrukken hebben mij moe, maar ook onrustig gemaakt. Op een mooie manier, maar ik weet dat ik daar ’s nachts veel last van kan hebben. Ook de ‘WOW’ van onze buren vanwege de waanzinnige zonsopkomst doet ons het bed uit springen.

Omdat we toch al wakker zijn beginnen we de dag rustig. Wakker worden zonder haast. Douchen, omkleden in yoga-outfit en even kletsen over de eerste uren gister. We beginnen deze dag met onze essential oils. Een glas water met lemon voor een positieve vibe, peppermint om te inhaleren en op onze slapen om goed wakker te worden en lavendel voor onze huid. Dit ochtendritueel bevalt ons wel en herhalen we daarom de rest van de week elke dag.

Ochtend Yoga sessie op het dak

Tegen 08.00 lopen we in onze yoga-outfit en met alle essentials voor de yoga-class richting het hoofdgebouw. Daar staat kruidenthee en een kleine snack voor ons klaar. Wat is het genieten om met een kop thee in de eerste zonnestralen van de dag wakker te worden. De vogels te horen fluiten. De wind zachtjes te horen suizen. Even met jezelf zijn, in jezelf gekeerd.

‘Zo een glimlach die zelfs zonder hardop te lachen anderen aansteekt om ook te glimlachen.’

 

De yoga om 0830 is elke ochtend op het dak. Ik kan mij geen meer fantastische locatie wensen dan deze. Het uitzicht is (zonder te overdrijven) fenomenaal! Iedereen die het dak voor het eerst oploopt de eerste ochtend krijgt een mega glimlach. Zo een die zelfs zonder hardop te lachen anderen aansteekt om ook te glimlachen.

De yoga begint met een korte meditatie. Heel erg fijn. Even wennen aan de omgeving. Aan de rustgevende, maar krachtige stem van Anna, de mensen om je heen, het hier en nu zijn. Het lukt mij om een aantal minuten volledig afgesloten te zijn van de rest. Daarna komen de gedachtes. ‘Mijn bekken staan weer enorm scheef, niet handig deze week’, ‘wat zal het ontbijt vanochtend zijn’, ‘wat gaan we eigenlijk doen vandaag?’. Niet hele bijzondere, diepe vragen. Een beetje oppervlakkig. Een mind die gewoon wil ontsnappen uit het stil zijn en op zoek gaat naar kleine dingen. En weet je? Het is oke. Het mag. Oefenen, proberen, doen, alles is goed.

De Vinyasa Yoga is fijn. Ik herken veel oefeningen uit mijn dagelijkse ochtendroutine, maar merk dat ik tijdens zo een les toch nog een stapje meer wil en kan doen. Meer uitdaging zoek in de poses voor mezelf. Mijn rug, heupen en nek voelen na de sessie zo veel beter aan. We sluiten de les ook weer af met een korte meditatie. Ontspanning na inspanning. Wanneer we weer naar beneden lopen staat er een heerlijk ontbijt klaar met havermout, banaan en kokos. YES!

De kunst van het niets doen

Na het ontbijt liggen we tot de lunch naast het zwembad in de zon. We lezen, zwemmen, slapen en schrijven. Het (bijna) niets doen lukt ons aardig. Het voelt zo nu en dan echt wel onwennig. Moeten we niet werken? Schrijven? Foto’s maken? Bellen? Mailen? Maar wederom geldt; het is goed zoals het is. Het mag. De lunch is een héérlijke vegan gado gado, welke na terugkomst van de retreat al wekelijks op het menu heeft gestaan bij ons thuis. Ook na de lunch is onze plek naast het zwembad in de zon en ziet de middag er ongeveer hetzelfde uit als onze ochtend. Ontspanning.

Treatment met bars drukpunten en reiki

Aan het einde van de middag krijg ik een treatment van Martine (Treatment: massage, bars drukpunten & reiki). Het is erg fijn, het voelt goed. Maar ontspannen lukt tijdens de eerste 10 minuten lastig. Martine begint niet voor niets met een massage. Wat ik zelf ook als erg prettig ervaar. Zo heb je de tijd om in ontspanning te komen en te wennen aan de aanwezigheid van de persoon die de behandeling geeft. Wanneer er op een aantal drukpunten op mijn hoofd wordt gedrukt, kom ik eindelijk in diepere ontspanning. De behandeling vindt plaatst naast de finca in een cirkel omringd met lavendel. Een betere plek om tot rust te komen en te genieten is er ook niet.

Sound healing

Na mijn behandeling bij Martine kan ik meteen door naar een sessie waarin we sound healing krijgen. Sandra, die de healing geeft ontvangt je met een knuffel. Geen Hollandse hand. Contact maken met de personen. We liggen allemaal in een cirkel op het gras buiten. De zon schijnt nog heerlijk op onze gezichten. Sandra zorgt er tijdens de Shamanic Soul Journey voor dat we samen op reis gaan door ons onderbewuste. Ze neemt ons mee naar andere dimensies, waar laagfrequente energie kan samensmelten met het licht. Hetgeen dat in de schaduw ligt kan worden beschenen en verwelkomd als onderdeel van het geheel. De beperkende laagjes van onze mind worden afgenomen. Hierdoor ervaar je dat er een verbinding met je hart wordt hersteld. Blokkades kunnen geopend worden en energie kan weer beter stromen.

‘De beperkende laagjes van onze mind worden langzaam afgenomen door de Shamanic Soul Journey.’

Na deze twee sessies ben ik doodmoe. Ik heb enorme hoofdpijn en mijn buik is rommelig. Ik schrijf na de sessies op dat ik enorm benieuwd ben naar de verdere werking van de sessies. Er is, zoals je leest in deze hele blog enorm veel gebeurd tijdens deze yoga retreat week. Maar omdat er heel veel gaande was en is, vind ik het lastig te zeggen wat precies welk ding in mijn lichaam heeft geopend. Ik ben er zeker van dat het van invloed is geweest. Het was mooi. Het was goed. En ik ben blij dat ik deze bijzondere ervaring heb mee mogen maken.

Woensdag 8 mei – Hoofdpijn als gevolg van de detox?

Ik word wakker met vrij hevige hoofdpijn. Dat kan een gevolg zijn van de detox, de yoga, de healings, het andere eten, een combinatie van alles dat deze week anders is dan normaal. Je mag bijvoorbeeld koffiedrinken, maar in principe staat er alleen thee klaar. Je gaat daardoor makkelijk mee in de flow om koffie een week te laten staan. Ook dat is iets waar veel mensen last van (kunnen) krijgen. Ik drink thuis 3-4 koppen koffie per dag. Omdat we inmiddels op de derde dag zijn van de yoga retreat, kan dat de hoofdpijn ook versterken.

Ik probeer een aantal essential oils tegen mijn hoofdpijn. Peppermint op mijn slapen en om te inhaleren, lavendel om wat rustiger te worden. Na het douchen en een eerste glas water voel ik mij al wat beter.

We beginnen deze dag net zoals alle andere dagen met yoga. Ik merk dat het prettig is om in de flow te komen. Opstaan, douchen, glas water/kop thee, kleine snack en hup richting het dak voor een pittige yoga-sessie. Als je zelf vaak merkt dat je na het slapen last hebt van rug, schouders, nek of een andere plek in/op je lichaam, dan kan ochtend-yoga heel goed helpen. Mijn intentie deze dag, maar eigenlijk voor de hele week is daarom onder andere om na de yoga-les pijnvrij aan de dag te beginnen.

Een gewoonte die we erin houden

We ontbijten met een Spaanse wafel met kokosyoghurt en fruit. Er is echt niet fijner dan ontbijt geserveerd krijgen na je work-out en op je billen kunnen ploffen in een stoel of op het gras met de zon op je gezicht. Ik besluit dan ook dat deze habit (behalve dat iemand mijn ontbijt maakt😉), prima voortgezet kan worden wanneer we terug zijn in Nederland. De ochtend niet alleen met een moment voor jezelf starten, maar lekker in de buitenlucht, met ontbijt op schoot en kop thee erbij.

Na het ontbijt vertrekken Laura en ik met een lekkere lunch in onze tassen richting St. Gertrudis en de hippie markt. Een dag op pad! We lunchen op een bankje onder de palmbomen, shoppen op de markt en rijden met de ramen open heerlijk over het eiland heen. Instant vakantiegevoel!

‘Kan ik het veranderen? Nee. Kan ik met de flow meegaan? Ja.’

Bij terugkomst is het programma wat onduidelijk. Er moeten wat dingen verwisseld worden qua tijd. Ik merk dat het mij frustreert en daarom trek ik mezelf heel even terug. Het werkt en uiteindelijk kan ik het ook redelijk snel loslaten. Ik sta ervan te kijken wat dit al voor een leermomenten voor mezelf zijn! Kan ik er iets aan doen? Nee. Kan ik er iets aan veranderen? Nee. Kan ik het laten zijn zoals het is en met de flow meegaan? Ja. En deze vragen helpen mij steeds vaker en beter om dingen te relativeren en los te laten.

The song van Lex Empress

We eten vroeg en hebben daarna een korte yoga-sessie. Na de yoga vertrekken we naar een Yurt op het eiland waar we kennis maken met Lex Empress. Lex improviseert liedjes die speciaal zijn gericht op de persoon die voor haar zit. Door deze persoon te lezen en te voelen wat er van hogeraf doorkomt, komt er een lied speciaal voor jou. Het zijn twee fijne uren. Het werkt kalmerend om te luisteren naar de liedjes die ze voor anderen zingt. Soms ontvang je ze zelf met een lach, soms met een traan. Wanneer Lex mijn liedje zingt, krijg ik het zwaar. Er komen zoveel emoties omhoog. Haar woorden, het liedje past mij. Het is iets wat Laura en ik eerder die week wel 5x hebben besproken. Met een vol hart, hoofdpijn, een lach en tranen over mijn wangen verlaat ik de yurt.

Donderdag 9 mei – Stilte-ochtend

We beginnen de dag vandaag met een stilte-ochtend. Vanaf het moment dat we opstaan tot aan de lunch zijn we stil. We kunnen de dag beginnen om 0630 met een ochtendmeditatie tijdens zonsopkomst, maar ik besluit iets langer te blijven liggen. Ik kan de slaap na de eerste dagen, waarin er héél veel in en met mijn lichaam gebeurde goed gebruiken.

Ik vind het héérlijk om even alleen ergens te zitten om te ontbijten en te genieten van het uitzicht. Genieten van de rust. Het beseffen waar we ook alweer zijn. Waarom we hier zijn. Even niet kletsen met iedereen. Niet dat je daartoe verplicht bent, maar ik denk uit solidariteit en socialiteit dat we daar al snel toe geneigd zijn als we in een groep zitten.

Een reconnective Healing

De stilte wordt door en voor Laura en mij wat eerder onderbroken. We krijgen aan het eind van de ochtend een reconnective healing van Mariska. Zonder dat je wordt aangeraakt, heelt Mariska jouw energieveld. Als mijn sessie klaar is wil Mariska mij graag een knuffel geven, omdat ze veel verdriet voelt en een hart dat zich wil openen, maar dat lastig vindt. Moederliefde zoekt. Emoties uiten door meer te huilen, te knuffelen. Ze geeft precies aan waar ze wat zwaardere dingen voelt. En dat zijn exact de punten waar ik al tijden, jaren last heb, mee worstel of plekken die pijn doen en/of gespannen zijn. De healing doet mij veel. Tranen, lachen, knuffelen. Het is allemaal goed. Het is mooi. Maar ik moet wennen en vind het gek dat iemand anders het gevoel heeft te moeten huilen voor mij. Ik ben Mariska dankbaar voor de sessie en het gesprek.

Na de sessie is het al bijna tijd voor de lunch waar de stilte verbroken wordt. Er komen vrij heftige emoties los, mensen die het fijn vonden, mensen die er helemaal niets mee konden. Het is goed en leerzaam om te horen hoe anders iedereen het ervaren heeft.

Wat mij het meest is bijgebleven en wat ik mooi vond om te zien, is hoe een stilte-ochtend toch door bepaalde mimiek en een grote glimlach elkaar probeer te begroeten en te laten weten dat je iemand ziet.

Luieren en restorative yoga

Ik krijg na de lunch wederom enorme hoofdpijn. Gelukkig hebben we niets op de planning staan deze middag en luieren we naast het zwembad. Tegen het eind van de middag kleden we ons om en is het tijd voor restorative yoga. Deze yoga sessies aan het einde van de dag ervaar ik als erg fijn. Rustig, nog even liggen in de zon die langzaam minder warm wordt en alles uitademen wat je wilt laten gaan.

Later op de avond spreken we met Anna en vertellen we ons verhaal over de reconnective healing. Zij geeft ons woorden mee die ons niet meer los zullen laten: ‘Alles kan. Alles is goed. Alles mag. Samen delen, samen helen.’

‘Samen delen, samen helen’.

Vrijdag 10 mei

Ik heb vannacht héél raar geslapen. Tegen 01.00 werd ik wakker en heb ik één uur enorm liggen shaken in bed en had ik het extreem koud. Eerst dacht ik aan een griep of koorts, maar na dit uur ben ik weer in slaap gevallen en bij het wakker worden was het weg en voelde ik mezelf prima. Het was een hele rare ervaring, omdat het shaken en rillen op deze manier iets onbekends is.

Het kan een verschijnsel zijn geweest van de reconnective healing die ik gister heb gehad. Het is de meest logische verklaring die ik heb. Want verder was en is er niets aan de hand.

Ochtendmeditatie bij zonsopkomst

We zijn vandaag vroeg opgestaan. Om 06.45 zitten we al op het dak waar we normaal verzamelen voor de yoga. We mediteren deze ochtend bij zonsopkomst. En hoewel het stilzitten nog best lastig is, geeft dit moment, deze rust, de zon die opkomt een geweldig gevoel. Een gelukzalig gevoel overstroomt mij. Wat is dit fantastisch. Onbeschrijflijk om hier op dit moment op het dak te zitten. Genieten van een prachtig roze met oranje lucht die verandert in een helderblauwe lucht en van een bol van goud die langzaam, maar toch ook mega snel omhoogkomt. Het is een intense manier om dit mee te maken. Zo mooi. Zo kalm. Zo puur. Gek genoeg dwalen mijn gedachten deze ochtend niet af. Ik ben hier. Mijn mind is hier. Mijn lichaam is hier.

Foto Moon Jansen

‘Ik ben hier. Mijn mind is hier. Mijn lichaam is hier.’

Een zeer zonnige en warme dag

We beginnen de yoga extra vroeg, om 07.30. Wat achteraf gezien heel fijn is. Het belooft een bloedhete dag te worden en wanneer we de yoga afronden is iedereen bezweet. We blijven de ochtend rond het zwembad hangen en na de lunch vertrekken we richting Portinax om aan het strand te liggen. Wanneer we terugrijden vragen we ons, ondanks dat het echt heel heet was, waarom we dit niet vaker hebben gedaan deze week. Het geeft een ultiem genot en vakantiegevoel.

Bij terugkomst douche ik en valt het halve strand van mij af. De yoga deze avond is een half uur later dan normaal en dat is fijn. Een beetje extra tijd om op te frissen en weer te aarden op de plek waar we zijn. We eten deze avond een heerlijke couscous salade met asperges. Smullen!

Foto door Moon Jansen.

Foto door Moon Jansen.

We sluiten deze laatste avond gezamenlijk af met de groep. Om 21.00 verzamelen we met zijn alle en worden we in twee groepen verdeeld. Om de beurt krijgt iemand een blinddoek om en ga je liggen. De rest om je heen mag jou bewegen en optillen hoe zij dat willen en bepalen. Je moet jezelf overgeven en mag niets zelf doen. We tillen iedereen op, maar zelf wil ik niet. Ik kan mezelf maar moeilijk overgeven en daarna stromen de tranen ook over mijn wangen. Ik ben boos en teleurgesteld in mezelf. Maar overgeven aan.. lukt me niet op dit moment.

Na deze oefening gaan we in een kring zitten onder het afdak bij het zwembad. Iedereen mag zijn of haar woord van de afgelopen week en voor de toekomst delen. Sommige sluiten af met een grote glimlach, anderen met een traan. Ik besef mij hier; mijn hart is vol en gevuld met liefde.

‘Mijn hart is vol en gevuld met liefde.’

De laatste ochtend. De laatste yogasessie. Het laatste ontbijt met zijn allen. Dat voelt gek! Er hangt een fijne, chille vibe. Ik merk dat iedereen zich ervan bewust is dat we vandaag vertrekken. De een moet opschieten en vliegt al bijna naar huis. De ander blijft nog 3 dagen en vertrekt naar een andere plek op het eiland. Weer anderen chillen vandaag vooral en vliegen aan het einde van de middag naar huis. Wat de bestemming ook is, we genieten hier allemaal nog van de plek, het eten, dit gezelschap om ons heen.

Foto door Moon Jansen.

Na het ontbijt is het tijd om afscheid te nemen. Met een knuffel, tranen, een glimlach, een schaterlach.

Laura en ik lopen met een brok in onze keel terug naar onze slaapkamer. We pakken de laatste dingen in. Praten nog wat na, knuffelen wat mensen en bedanken hardop en in stilte alles en iedereen die er was en wat er was deze week. Het was ontzettend mooi. Het was goed. Het was zo nodig. Het was een week om nóóit te vergeten.

Wanneer we wegrijden lachen we tevreden. We will be back. En deze week nemen we de rest van ons leven mee; in our body, our mind, our soul, our hearts <3.

Wil je meer Ibiza inspiratie? Hier tippen we 5 hotspots. Ook over Yoga en self-care gaan we op My Delicious Journey steeds meer schrijven. Lees hier een artikel over HSP & Self-care. Meer weten over alle veganistische maaltijden die we tijdens de Yoga Retreat hebben gegeten? Binnenkort verschijnt er een artikel waar ik dieper op dat aspect inga.