Spookstad Doel: het verlaten dorp bij Antwerpen

Een verlaten stad in de omgeving van Antwerpen? Daar wilden wij meer van weten! Net over de grens met België, midden in de Antwerpse haven ligt een kleine stad. Een verlaten stad. Het stadje telde vroeger zo’n 1300 inwoners, maar inmiddels komt de teller niet veel hoger meer dan 20. De stad wordt bedreigd door uitbreidingsplannen van de gemeente. Langzaamaan verlaat een ieder, vrijwillig en onvrijwillig zijn huis.

Na een weekendbezoek aan Antwerpen besluiten we via Doel terug naar huis te rijden. We zijn maar wat nieuwsgierig naar deze stad die verlaten en verloren blijkt te zijn, maar waar men nog wel spreekt over ‘een ziel’.. een spookachtige ziel komen we later te weten.

Zodra we het centrum van Doel binnen rijden, zien we de eens bewoonde huizen rechts, links, voor- en achter ons. Zachtjes rijden we verder en verder de straten van de stad in, waarna we de auto ergens parkeren. Het voelt alsof we iets doen wat niet mag.. alsof men ons zal achtervolgen, alsof we op een filmset van een griezelserie zijn beland. Niet enkel het gevoel van spanning en ‘creepynis’ speelt op. Het voelt ook treurig en verdrietig. Zeker als we de geschiedenis van het ‘waarom’ Doel is zoals het is erbij pakken om te lezen.

Doel is een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van Beveren. Doel ligt bijna áán/naast Antwerpen. Doel is sinds de jaren zestig bekend door uitbreidingsplannen voor de haven van Antwerpen die het dorp zouden laten verdwijnen. Sinds 1998 zijn er ‘nieuwe plannen’ om een dok dwars over het dorp heen te maken. Doel was tot 1977 een zelfstandige gemeente en telde toen circa 1300 inwoners. Op 31 december 2007 waren dit er nog 359, op 31 december 2010 nog slechts 188 inwoners en in 2013 nog 28. Er zijn een aantal bewoners die strijden om het dorp te behouden. ‘Doel 2020’ vind je terug op diverse spandoeken en borden door het dorp heen.

Levendig versus vergeten

Warrig lopen we verder door de straten van Doel. Hand in hand, want het blijft best een beetje spannend en in de andere hand onze camera. Met in de ene straat nog drie huizen waar de verse bloemen naast de voordeur staan, tot kapot gegooide ramen en graffiti op de binnen- en buitenmuren. Het contrast tussen ‘leven’ en ‘vergeten’ is hier groot. Vele borden wijzen je erop om de huizen alsjeblieft met rust te laten: dit huis is bewoond. Terwijl we verder slenteren door de verschillende paden die meer onkruid dan bewandelbare stoeptegels bevatten horen we veel lawaai in de verte. Het geluid komt steeds dichterbij. Achteraf blijken het bewoners te zijn die door de straten racen om bezoekers te verjagen. Ze zijn het zat.

Is het einde van Doel daar?

Ondanks de waarschuwingsborden klimmen er veel mensen in een huis naar binnen om een kijkje te nemen. We durven niet. Het is onrustig in het dorp wanneer wij er zijn en de bewakers zitten ons op de hielen. Mijn nieuwsgierigheid kan het maar amper bedwingen, maar de blikken die je via kapotte ramen kunt werpen in de keuken, badkamer en slaapkamer van deze huizen stillen de honger naar meer. Het is ongelooflijk dat deze huizen ooit in gebruik zijn geweest. De tijd staat hier overal stil. Het voelt alsof het einde van Doel dichtbij is. Maar of dat echt zo is… daar zullen de bewoners wellicht over tijden pas achter komen.

Terwijl we de schemer tegemoet rijden laten we Doel achter ons.

Wil je mij volgen tijdens mijn reizen? Extra tips voor fijne restaurantjes en cafeetjes zien? Mijn keukenavonturen bewonderen en een kijkje achter de schermen in ons every day life krijgen? Volg mij dan via Instagram. Bezoek je Spookstad Doel binnenkort? Tag My Delicious Journey op Instagram of op Twitter en gebruik de hashtag #MYDELICIOUSTRAVEL. We zijn benieuwd naar jullie foto’s en verhalen!