De regendruppels kletteren in het water, tikken tegen de grond en maken de stad grijs en grauw. De gure wind geeft ons rillingen, blauwe, koude handen. Maar het mag de pret niet drukken. Luxemburg is een verrassing. Een bijzondere verrassing. Lopend over de Adolfsbrug naar de andere kant van de stad, die door midden wordt gesplitst door een rivier blijven we maar plaatjes klikken. Wat een uitzicht. We strijken neer bij de Chocolate bar en eten daar een welkome lunch en warmen op door een heerlijke Chai Latte. Oprecht de lekkerste die ik ooit heb geproefd.
We maken ons klaar voor de stadswandeling. We onthouden plekjes waar we later terug willen komen en luisteren aandachtig naar onze gids. We klikken nog 50, misschien wel 100 foto’s en vinden het dan tijd terug te gaan en ons klaar te maken voor het diner. Als granny’s liggen we net na middernacht op bed, maar met de hike die ons in het verschiet ligt was dit (blijkt) een heel goed plan. In deze post neem ik je mee in vogelvlucht door Luxemburg.