Bij een crisis als deze vraag ik mezelf af wie ik nou eigenlijk ben in het geheel. Wat vraagt onze wereldbol, moeder natuur nou aan ons? Ze vraagt niet, ze laat iets merken.
Het is te véél. We maken gebruik van haar op alle mogelijke manieren. En we zijn goed bezig met haar te verpesten. Het luchtverkeer per dag is van ongekende grootte, de vleesindustrie, de mega files elke dag, CO2 uitstoot en ga nog maar even door. Ze geeft ons zó veel: maar doen we wel genoeg om haar te behouden? Geven we genoeg liefde terug om zo veel mogen vragen? Ik denk dat het antwoord simpel is: nee. 🙏
De wereld moet zichzelf in stand houden. En een kick als deze is blijkbaar nodig om dat voor elkaar te krijgen. We zorgen niet genoeg en dat moet beter.
Wie we zijn, wat we doen, welke impact dat heeft; laten we deze tijd gebruiken om te zien hoe we elkaar en vooral moeder natuur kunnen helpen met herstel. Haar kunnen geven wat ze vraagt.
Ik had het hier met Johan over afgelopen week. Gaan we minder reizen? Ons eigen voedsel verbouwen? Van flexitariër naar helemaal geen vlees/vis meer eten? En ook: hoe gaan wij of de volgende generaties zorgen voor minder mensen op de wereldbol? Van kinds af aan is mijn bewustzijn gecreëerd rondom het feit dat kinderen krijgen bij het leven hoort. Maar moeten wij en generaties na ons daar meer verantwoordelijkheid in nemen? Kan dat nog wel zoals dat nu gaat?
Vragen te overvloed. Maar ik hoop dat mijn woorden je in positieve zin aan het denken zetten. Wat kunnen we doen om moeder natuur te beschermen en haar liefde terug te geven? Deze tijd van #stayingin is mooi voor bewustwording.
Fijne dinsdag lieve allemaal. Stay save en laten we vooral aan elkaar denken.
Liefs.
X