Ik laat me op mijn bed ploffen en sluit mijn ogen voor een minuut of vijf. Dat denk ik tenminste. Één uur later word ik wakker en besef ik me weer waar ik ben. De reis in de auto van de Dode Zee naar Tel Aviv was vermoeiender dan gedacht. Terwijl ik langzaam ontwaak uit mijn middagdutje hoor ik een fijn muziekje op de achtergrond, stemgeluiden, wat geroezemoes en ruik ik de barbecue. Ik rek mezelf langzaam uit, strek mijn rug, armen en benen en vind dan de moed om het bed te verlaten. Ik kijk uit het raam en zie dat het al schemert. Het is rond de klok van 18:00. Ik verheug me al de hele reis op vanavond. We gaan naar het muziek/dansfestijn dat zich elke vrijdagavond in Tel Aviv voordoet als de zon zakt. Men viert dan de Sjabbat.
Ik spring de douche in, gebruik de heerlijk naar citroen geurende douchegel, hijs mezelf daarna in een maxi-jurk en trek slippertjes aan. Camera in de tas en klaar om te gaan. Eenmaal op het strand gaan de slippers de tas in en houd ik de camera paraat. Ik schuifel voetje voor voetje door het nog warme zand. Ik voel een rilling over mijn lijf gaan van het briesje dat zo nu en dan opkomt. De zon zakt langzaam het water in en een glimlach kan ik niet onderdrukken.
Ook voel ik een traan rollen. Het zien van alle verliefde stelletjes doet me verlangen naar jou. Het uitzicht op de Middellandse Zee met een oranje gloed in de lucht en een zakkende zon zijn prachtig, maar ze zijn pas perfect wanneer ik ze met jou delen kan.
De klokt begint te tikken. We moeten ons bijna haasten naar het muziekspektakel. Net als ik wil gaan rennen, zie ik in de verte het bijzondere schouwspel. De plek lijkt bewust te zijn uitgekozen. De zon laat zijn oranje gloed neerdalen op de plek waar men zijn vreugde viert en deelt. Men danst ritmisch op het getrommel. Ik wil het ook ervaren, dus ik stap snel door, klim de rotsen op en draai een rondje, klap in mijn handen en leg daarna alles vast op beeld.
Na twintig minuten strijken we neer op de rotsen. Het duurt niet lang meer voor de avond donker kleurt en zijn mooie gloed verliest. We genieten, lachen en gaan dan op onze blote voeten terug door het zand, waarna we ons eerste drankje nuttigen in Tel Aviv. Proost op het weekend, de Sjabbat en het goede leven.
