anouk

Ciao Bella(o),

Wat gezellig dat je My Delicious Journey een bezoekje komt brengen! Ik ben het gezicht achter deze blog, Anouk, 30 herfsten jong, marketeer, content creator en levensgenieter.

Ik ga altijd voor de 10+. Of het nu een studie, werk of hobby’s betreft. Met minder neem ik geen genoegen en alleen het beste is goed genoeg. Het beste zie ik niet als mooier dan of beter dan, maar de weg ernaartoe die je aflegt, hoeveel het je heeft laten lachen, of je ervoor hebt moeten vechten en of het gevoel dat je ervan krijgt voldoening is.

Ik ben dol op eten en alles wat daar mee te maken heeft. Ik kan wel zeggen dat mijn familie rasechte Bourgondiërs zijn. De liefde voor een kop koffie in de morgen, een mok thee of een goed glas wijn heb ik dan ook niet van vreemden. Zelfgemaakte tomatensauzen, pasta’s, verse groenten en fruit klinken mij bekend in de oren, genieten doe je immers met veel meer liefde als het zelf gemaakt is.

Als 4-jarige meisje met veel te grote hoed en eigenwijs dansend jurkje rende ik achter alle beestjes in de wei aan. Moest ik boehoemetjes (bloemen) plukken om in mijn haar te stoppen en gaf deze als voer aan de diertjes.

Ja van kleins af aan is de wereld al een paradijs voor mij en waar ik ook mee naar toe genomen werd, ik kon er mijn eigen pad wel bewandelen. Eigenwijs als ik was (en ik geloof nog steeds wel ben) liep ik heen waar ik moois zag en vast kon pakken, de weg terug die vond ik wel weer.

Een begeleidster op de kinderboerderij heeft het ooit tegen mijn moeder gezegd. “Dat wordt later een wereldreizigster mevrouw”. En warempel, daar blijkt nog iets van waar gebleken ook.

Ik woonde al twee keer in het buitenland. De eerste keer in Venetië (2009), waar ik mijn hart verloor aan Italië, waar ik mezelf beloofde, hoe het leven ook zou lopen, ik deze ervaring nog een keer moest herhalen. Alleen op reis, nog een keer in het buitenland wonen en dat deed ik in 2014. Ik verruilde mijn vertrouwde omgeving voor een zomer lang New York.

Ik slenter met mijn koffer overal naartoe. Of het nou in de buurtbus van mijn dorp is, de trein richting de grote stad of het vliegtuig naar een ander land. Mijn koffer en ik, dat is best een hele goede match. Toch is er één ding dat ik net zo lief doe als mijn spullen inpakken en reizen. Op de bank zitten met de hele familie om me heen. Waar ik kan proosten met de liefde van mijn leven, films kan kijken met mijn zussen en mijn gedachten kan verzetten door te verdwalen in een boek of zelfgeschreven verhalen te maken. Herinneringen op te schrijven en deze te vertalen in een verhaal waar mijn kinderen later trots op zullen zijn.

“De wereld is mooi… Nee, de wereld is magisch… Open je ogen, zie het, voel het, proef het.”